Eğer Sen De Mutluysan

Eğer sen de mutluysan elini çırp,
Eğer sen de mutluysan elini çırp,
Eğer sen de mutluysan ve bunu biliyorsan, elini çırp!

Sabahın oldukça erken bir saati, hava daha yeni aydınlanmış. Bir yandan ayılmaya çalışıyor, diğer taraftan mutfakta kahvaltı hazırlıyorum. Arka fonda televizyondan gelen şarkının sözleri kulağımda yankılanıyor.

Eğer sen de mutluysan elini çırp !

Bir an için yaptığım işe ara verip, duruyorum. Yumurtayı biraz sonra haşlasam da olur.
Doğru duyduğumdan emin olamıyorum ve durup şarkının sözlerine tekrar kulak kabartıyorum.

Eğer sen de mutluysan ve bunu biliyorsan...

Düşünüyorum. Mutlu muyum? Bunu biliyor muyum? Hemen o anda mutfağın ortasında ellerimi çırpmalı mıyım? Ama daha domatesler doğranacak, çay demlenecek, peynir kesilecek, ekmek dilimlenecek. Yumurtayı da haşlamadım hem!

Eğer sen de mutluysan elini çırp!

Kafam karışıyor... Bu bana zihnimin bir oyunu olabilir mi? Sanki şarkının gerçekten çalıp çalmadığından emin olmak istercesine televizyona doğru bir kez daha bakıyorum.
Mira televizyonun önündeki sehpanın üstüne yüz üstü uzanmış, koca gözlerini dikkatle ekrana dikmiş ve kafasını tempoyla sallayarak şarkıyı dinliyor.
Televizyondaki tiplemeler iki de bir ellerini çırpıyor. Belli ki mutlular! Kızım da onlara uyum sağlıyor, demek ki o da mutlu. Ne güzel.

Eğer sen de mutluysan ayak vur,
Eğer sen de mutluysan ayak vur,
Eğer sen de mutluysan ve yüzün gülümsüyorsa,
Eğer sen de mutluysan ayak vur!

Elimi mi çırpsam, ayağımı mı vursam derken yine kafam karışıyor...
Sabah sabah nereden çıktı bu şarkı böyle? İnsanın dengesini bozuyor. Önce mutluluğumu sorgulayacağım, sonra ona göre aksiyon almam gerekiyor.
Mutluysan elini çırp , yüzün gülümsüyorsa ayağını vur, bunların farkındaysan ne mutlu sana. Değilsen geçmiş olsun!
Bu sözler çocuk şarkısı olmaya uygun mu Allah aşkına?  Kim seçiyor bu şarkıları kuzum?
Bir de "Bugün benim özel günüm, bugün benim doğum günüm, bütün bir yıl bu günü bekledimm!" şarkısı var. Çocuklar bir bilemedin, iki yaşında böyle şeyler söylüyor mu gerçekten? "Bugün benim özel günüm, bütün bir yıl bu günü bekledimm!"  Her dinleyişimde sözleri daha da komiğime gidiyor; bütün bir yıl bu günü beklemiş!
Çocuklu hayatın bize dayattığı ilginçliklerden biri; çocuk kanallarını izlemek durumunda kalmak. İzlerken de şaşıp şaşıp kalmak! Gözlemlediğim kadarıyla çocuk kanallarıyla ilgili gariplikler sadece buralarda duyduğumuz şarkı sözleriyle sınırlı değil, öyle diyaloglar var ki!
Örneğin, çizgi filmlerden birinde çocuk hastalanmış, fakat ertesi gün okuldaki bir etkinliğe katılmak istiyor. Arkadaşına diyor ki "Eğer anneme hasta olduğumu çaktırmazsam, sabah evden hiçbir şey yokmuş gibi çıkıp okula gider ve etkinliğe katılabilirim." Üstelik sadece "demekle" kalmıyor, ertesi sabah annesine boğazı çok ağrıdığı halde "iyi" numarası yaparak okula gitmeye kalkışıyor. Neyse ki anne son anda durumu anlayıp, çocuğu okula göndermiyor.
Şimdi bu hikayede amaçlanan nedir? Çocuklarımıza büyüklerini kandırmayı mı öğretiyoruz? Hasta olduklarında numara yaparak evden çıkabilecekleri mesajını mı veriyoruz. Sözüm ona çocuğa "Dürüstlük" kavramı öğretilmeye çalışılıyor ama, yöntem çok yanlış. Negatif bir örnektense, çocuğun annesine doğruyu söylediği pozitif bir örnekle anlatılsa daha doğru bir seçim olurdu diye düşünüyorum. Çocuk kanallarını denetleyen bir kurul yok mu acaba? Bu saçma sapan şarkı sözleri, garip konulu çizgi filmler, orasından burasından kablolar çıkan, gördüğünde bırakın minikleri, büyükleri bile tedirgin eden çizgi film karakterleri...
Sanırım çocuklara televizyon izletmeden evvel oturup programları dikkatle seçmek bize düşüyor.

Eğer sen de çocukluysan ve bunu biliyorsan
Eğer sen de çocukluysan, kumandayı saklaa!